Cairns
Door: murelsmit
Blijf op de hoogte en volg Murel
15 Mei 2011 | Australië, Cairns
Dag 74: Zondag 15 mei 2011:
(Walkamin -> Cairns)
Jaja de tijd is gekomen om weer verder te gaan. Mijn werken zit erop en ik ga weer terug naar Cairns om hier nog 2 trips te doen en vervolgens verder te reizen richting Bali.
Ik heb nu 3 weken gewerkt op de Zucchini/courget boerderij en het was een hele ervaring – en een leuke ook! Na 2 maanden backpacken en leven uit je tas, was het heerlijk om even 3 week op 1 plaats te zijn en niet telkens je tas te hoeven inpakken. De eerste 5 nachten heb ik in een huis gewoond met 8 Ieren – 7 jongens en 1 meid. Mijn vorige ervaringen met Ieren was niet altijd even super, aangezien de meesten toch echt wel van het veel zuipen zijn. Maar deze jongens waren dat absoluut niet, ze waren juist erg aardig en behulpzaam en iedereen lag s’avond braaf rond 22 uur in zn bedje. Omdat er maar 7 bedden waren in het huis, sliep 1 jongen op de bank in de woonkamer en kreeg ik de opklapbank naast hem toebedeeld. Na 5 nachten slapen op dit oncomfortabele bed moest ik verhuizen naar een ander huis, the “Big house” waar 16 mensen woonden. Kreeg in een
4-persoons kamer het bovenste stapelbed. De eerste nachten had ik behoorlijk moeite met slapen aangezien hier veel meer leven in de brouwerij was en mijn bed pal naast de woonkamer was (met een triplex wandje). Echter na een lange dag werken ben je wel goed moe, dus na de eerste nachten wennen, kon ik rustig om 21uur mn bedje opzoeken en door het lawaai heen slapen – heerlijk. De andere lui in het huis waren ook echt erg aardig en gezellig. Savond kwam iedereen terug van het werken en dan ging iedereen koken. Erg leuk om te zien wat iedereen uit de verschillende landen maakte. Typisch waren de Italianen, die toch praktisch elke dag (een 3 persoonportie per persoon) pasta naar binnen werkte. Met erg lekkere saus trouwens – ze gebruikten veel olijfolie om smaak te geven. Eigenlijk kookte iedereen wel erg netjes. Had verwacht dat veel pasta met tomatenpuree gegeten zou worden, maar dit was absoluut niet het geval. Iedereen deed verder eigenlijk vooral lekker zn eigen ding en even lekker tv/film kijken en bankhangen was er ook bij, heerlijk na 2 maanden amper tv kijken.
Het werken was erg grappig, want elke dag dachten we dat de volgende dag een prima dag zou worden. Maar telkens was dit niet het geval, want aldoor was er wel wat…machine kapot, machine vastgelopen in de 2e versnelling (te snel), machine wilde niet vooruit of liep vast ivm te modderige grond, te modderige grond omdat er te veel water gegeven was in de nacht ervoor, tot 2x toe brak een onderdeel van de machine af, auto wilde niet starten, zucchini’s niet tot amper gegroeid ivm de koude nacht…etc, etc…
Hahaha…elke dag was er dus bijna wel wat waardoor het niet verliep zoals gepland. Moet je na gaan, het was een groot veld met 13 banen/rijen, die je elke dag weer opnieuw doet en telkens werkt iets tegen. Maarja wij (Lorie uit Canada. Sarah uit Ierland en ik) vermaakten ons wel. Zeker de laatste dagen, want toen zaten Lorie en ik zingend op de machine met onze I-pod op :)
Vond het dan ook wel jammer dat ik weg ging, omdat ik me er net lekker thuis voelde, maarja krijg er ook heel wat leuks voor terug! Jo (de boer) vond het ook jammer dat ik ging, kreeg nog even een complimentje dat ik een goeie fruitpicker was en dat ie het jammer vond dat ik ging. Ook Jack
(de huiseigenaar) vroeg of ik na Bali weer terug kwam en dat ik welkom was. Dus kan altijd nog boerin worden als ik niet weet wat ik wil gaan doen, hahaha…
Al met al een super gave ervaring en erg leuke mensen ontmoet!
Noemie (een Franse meid) werkte in het weekend op de boerderij bij ons en ook sliep ze in het stapelbed onder mij. Het grappige van Franse mensen is dat Engelsen ze vaak niet verstaan/begrijpen, omdat ze de woorden (en vooral de klemtoon) anders uitspreken. Ook spreken ze de letter “h” niet uit en de “i” spreken ze uit als “iiiii” Er grappig accent das. En het leuke is dat ik het dan weer wel begrijp en dus vaak een soort van tolk speelde door het in correct Engels uit te spreken.
Noemi had al erg vaak gelift en vertrok op dezelfde dag als ik richting Cairns, dus het leek me wel een leuke ervaring om met haar mee te gaan liften. En een ervaring was het…
2 Italianen uit het huis gingen ook liften, dus stonden hen 200meter voor ons langs de kant van de weg te wachten om opgepikt te worden door een auto. We hoopten dat wij eerst opgepikt zouden worden, maar omdat wij 2 meiden aren hadden we al meer kans. En ja na 10 minuten stopte een auto en hadden we een lift (achteraf hoorde we dat de jongens 5 minuten later ook een lift hadden).
We belanden bij 2 kerels in de auto, die via een klein dorpje richting Cairns gingen. Toen ik ze vertelde dat ik nog amper een Kangeroo had gezien, vertelde de ene man dat er daar vlakbij een golfbaan was en dat daar heel veel kangeroo’s waren (omdat het gras er mooi kort en vers is). En van daaruit besloot hij dat we er wel even langs konden rijden om te kijken. Zo gezegd zo gedaan, hup wij de golfbaan op en ja daar waren tig kangeroo’s. Erg leuk om te zien, want ze lagen gewoon lekker in de zon te chillen en je kon tot wel 5 meter afstand bij ze komen. Vervolgens reden we verder richting het kleine dorpje en moesten we de auto even uit, omdat de ene man bij iemand wat op moest halen. De andere man leed ons even rond over de markt en vertelde wat over het dorpje. Na even later weer zo’n stop te hebben gemaakt was mijn twijfel afgenomen en wist ik toch echt wel zeker dat ze geen fruit ofzo ophaalde, maar dat het wel iets met drugs te maken moest hebben. En ja, klinkt naïef om dan wel bij ze in de auto te blijven, maarja het was verder wel gezellig en het waren aardige lui. Vlak voordat we in Cairns aankwamen vroeg de ene mn of we er een probleem mee hadden dat hij een sjekkie op stak. Tja is zijn auto, dus uiteraard hadden wij er geen probleem mee. Maar na 2 sec rook ik het al…het was niet een gewoon sjekkie zijn, maar een joint. Hahahaha….was te verwachten. Nou daar zit je dan in de auto…bijna op plaats van bestemming, met 2 mannen die rustig tijdens het rijden even een jointje roken en waarschijnlijk ook in die rommel handelen.
Nou das niet echt ideaal, wat doe je dan? Eigenlijk wilde ik wel uitstappen - en was dat ook de slimste zet geweest, want het was uiteraard alles behalve veilig! Maar we reden vanaf een berg naar beneden in de middle of nowhere en waren tevens bij in Cairns. En daarbij kwam dat de kerels verder erg aardig waren, dus bleven we maar braaf zitten (jaja ik weet, vast een domme keuze, maarja soms vertrouw je gewoon op je gevoel en die vertelde dat het wel goed zat).
Uiteindelijk in Cairns aangekomen waren we wel blij dat we er waren en wat een
spannende 1e hitchhike/lift ervaring… :)
S’middags hebben we wat rondgesnuffeld op de fruitmarkt en bij de lagoon gehangen. Ook heb ik gelijk mn 2 laatste tripjes geboekt die ik nog in Cairns wilde maken.
Dag 75: Maandag 16 mei 2011:
(Cairns)
Gister heb ik een bootrip geboekt om vandaag naar het Great Barrier Reef te gaan en daar tevens te gaan snorkelen en voor het eerst te gaan duiken. Omdat de boot die ik geboekt had te weinig boekingen had, kwam die boot te vervallen en kreeg ik een gratis upgrade naar een andere luxere boot. En laat dit nou net een trip zijn die het dubbele kost van wat ik betaalde (deze was €200,-). Dit was natuurlijk helemaal super, dus Noemie besloot ook wel mee te willen. Nou daar kwamen wij dan aan op de vroege morgen bij de haven. Daar lag onze boot en wat denk je, wij waren de jongste. Hahaha…ja dit was niet een trip die backpackers normaliter boeken. Maar daar was niks mis mee, wij vermaakten ons wel en genoten van de heerlijke buffets. Ook hebben we gesnorkeld en voor d 1e keer gedoken. Nou dat was wel even spannend hoor, met een luchtfles de diepte in. Nou ja diepte, 8 meter maar, maarja het idee dat je onder water bent en alleen door je mont kan ademen deed me wel even een beste dosis spanning voelen. Noemi en ik doken samen met een andere jongen en 1 duikinstructeur. Halverwege schoot de jongen in paniek en wilde naar boven. Vervolgens wilde de instructeur hem niet meer meenemen omdat ze het niet vertrouwd vond, dus toen waren Noemie en ik nog over. Wat een gave ervaring zeg – spannend, maar echt super gaaf!!!
De rest van de dag hebben we lekker op de boot gezond en wat strandjes aangedaan. En uiteraard was Murel wederom de terug weg weer zo ziek als een hond – Bootje varen is toch echt niet mijn ding, pffff….maar 1 pluspuntje….heb alles braaf binnen gehouden (ondanks dat ik volgens mij redelijk groen, geel en paars zag)
Dag 76: Dinsdag 17 mei 2011
(Cairns)
Lekker chilldagje gehad bij de lagoon!
Dag 77: Woensdag 18 mei 2011:
(Cairns)
Vandaag ben ik met een trip naar de Cape Tribulation geweest. Dit is een groot regenwoud te noorden van Cairns. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt en vertelde de gids wat over de bomen en het regenwoud. Onderweg hebben we tevens een stop gemaakt bij een wildlife zoo, waar ik een kleine walibi geaaid heb, erg schattig. Van Cape Tribulation had ik me meer voorgesteld, maar ach ja ik heb ondertussen ook al zoveel dingen gezien dat ik moet bekennen dat dingen wel minder indruk gaan maken.
Dag 78: Donderdag 19 mei 2011:
(Cairns)
Wederom een chill dagje in Cairns om even lekker wat in de zon te vertoeven.
(Walkamin -> Cairns)
Jaja de tijd is gekomen om weer verder te gaan. Mijn werken zit erop en ik ga weer terug naar Cairns om hier nog 2 trips te doen en vervolgens verder te reizen richting Bali.
Ik heb nu 3 weken gewerkt op de Zucchini/courget boerderij en het was een hele ervaring – en een leuke ook! Na 2 maanden backpacken en leven uit je tas, was het heerlijk om even 3 week op 1 plaats te zijn en niet telkens je tas te hoeven inpakken. De eerste 5 nachten heb ik in een huis gewoond met 8 Ieren – 7 jongens en 1 meid. Mijn vorige ervaringen met Ieren was niet altijd even super, aangezien de meesten toch echt wel van het veel zuipen zijn. Maar deze jongens waren dat absoluut niet, ze waren juist erg aardig en behulpzaam en iedereen lag s’avond braaf rond 22 uur in zn bedje. Omdat er maar 7 bedden waren in het huis, sliep 1 jongen op de bank in de woonkamer en kreeg ik de opklapbank naast hem toebedeeld. Na 5 nachten slapen op dit oncomfortabele bed moest ik verhuizen naar een ander huis, the “Big house” waar 16 mensen woonden. Kreeg in een
4-persoons kamer het bovenste stapelbed. De eerste nachten had ik behoorlijk moeite met slapen aangezien hier veel meer leven in de brouwerij was en mijn bed pal naast de woonkamer was (met een triplex wandje). Echter na een lange dag werken ben je wel goed moe, dus na de eerste nachten wennen, kon ik rustig om 21uur mn bedje opzoeken en door het lawaai heen slapen – heerlijk. De andere lui in het huis waren ook echt erg aardig en gezellig. Savond kwam iedereen terug van het werken en dan ging iedereen koken. Erg leuk om te zien wat iedereen uit de verschillende landen maakte. Typisch waren de Italianen, die toch praktisch elke dag (een 3 persoonportie per persoon) pasta naar binnen werkte. Met erg lekkere saus trouwens – ze gebruikten veel olijfolie om smaak te geven. Eigenlijk kookte iedereen wel erg netjes. Had verwacht dat veel pasta met tomatenpuree gegeten zou worden, maar dit was absoluut niet het geval. Iedereen deed verder eigenlijk vooral lekker zn eigen ding en even lekker tv/film kijken en bankhangen was er ook bij, heerlijk na 2 maanden amper tv kijken.
Het werken was erg grappig, want elke dag dachten we dat de volgende dag een prima dag zou worden. Maar telkens was dit niet het geval, want aldoor was er wel wat…machine kapot, machine vastgelopen in de 2e versnelling (te snel), machine wilde niet vooruit of liep vast ivm te modderige grond, te modderige grond omdat er te veel water gegeven was in de nacht ervoor, tot 2x toe brak een onderdeel van de machine af, auto wilde niet starten, zucchini’s niet tot amper gegroeid ivm de koude nacht…etc, etc…
Hahaha…elke dag was er dus bijna wel wat waardoor het niet verliep zoals gepland. Moet je na gaan, het was een groot veld met 13 banen/rijen, die je elke dag weer opnieuw doet en telkens werkt iets tegen. Maarja wij (Lorie uit Canada. Sarah uit Ierland en ik) vermaakten ons wel. Zeker de laatste dagen, want toen zaten Lorie en ik zingend op de machine met onze I-pod op :)
Vond het dan ook wel jammer dat ik weg ging, omdat ik me er net lekker thuis voelde, maarja krijg er ook heel wat leuks voor terug! Jo (de boer) vond het ook jammer dat ik ging, kreeg nog even een complimentje dat ik een goeie fruitpicker was en dat ie het jammer vond dat ik ging. Ook Jack
(de huiseigenaar) vroeg of ik na Bali weer terug kwam en dat ik welkom was. Dus kan altijd nog boerin worden als ik niet weet wat ik wil gaan doen, hahaha…
Al met al een super gave ervaring en erg leuke mensen ontmoet!
Noemie (een Franse meid) werkte in het weekend op de boerderij bij ons en ook sliep ze in het stapelbed onder mij. Het grappige van Franse mensen is dat Engelsen ze vaak niet verstaan/begrijpen, omdat ze de woorden (en vooral de klemtoon) anders uitspreken. Ook spreken ze de letter “h” niet uit en de “i” spreken ze uit als “iiiii” Er grappig accent das. En het leuke is dat ik het dan weer wel begrijp en dus vaak een soort van tolk speelde door het in correct Engels uit te spreken.
Noemi had al erg vaak gelift en vertrok op dezelfde dag als ik richting Cairns, dus het leek me wel een leuke ervaring om met haar mee te gaan liften. En een ervaring was het…
2 Italianen uit het huis gingen ook liften, dus stonden hen 200meter voor ons langs de kant van de weg te wachten om opgepikt te worden door een auto. We hoopten dat wij eerst opgepikt zouden worden, maar omdat wij 2 meiden aren hadden we al meer kans. En ja na 10 minuten stopte een auto en hadden we een lift (achteraf hoorde we dat de jongens 5 minuten later ook een lift hadden).
We belanden bij 2 kerels in de auto, die via een klein dorpje richting Cairns gingen. Toen ik ze vertelde dat ik nog amper een Kangeroo had gezien, vertelde de ene man dat er daar vlakbij een golfbaan was en dat daar heel veel kangeroo’s waren (omdat het gras er mooi kort en vers is). En van daaruit besloot hij dat we er wel even langs konden rijden om te kijken. Zo gezegd zo gedaan, hup wij de golfbaan op en ja daar waren tig kangeroo’s. Erg leuk om te zien, want ze lagen gewoon lekker in de zon te chillen en je kon tot wel 5 meter afstand bij ze komen. Vervolgens reden we verder richting het kleine dorpje en moesten we de auto even uit, omdat de ene man bij iemand wat op moest halen. De andere man leed ons even rond over de markt en vertelde wat over het dorpje. Na even later weer zo’n stop te hebben gemaakt was mijn twijfel afgenomen en wist ik toch echt wel zeker dat ze geen fruit ofzo ophaalde, maar dat het wel iets met drugs te maken moest hebben. En ja, klinkt naïef om dan wel bij ze in de auto te blijven, maarja het was verder wel gezellig en het waren aardige lui. Vlak voordat we in Cairns aankwamen vroeg de ene mn of we er een probleem mee hadden dat hij een sjekkie op stak. Tja is zijn auto, dus uiteraard hadden wij er geen probleem mee. Maar na 2 sec rook ik het al…het was niet een gewoon sjekkie zijn, maar een joint. Hahahaha….was te verwachten. Nou daar zit je dan in de auto…bijna op plaats van bestemming, met 2 mannen die rustig tijdens het rijden even een jointje roken en waarschijnlijk ook in die rommel handelen.
Nou das niet echt ideaal, wat doe je dan? Eigenlijk wilde ik wel uitstappen - en was dat ook de slimste zet geweest, want het was uiteraard alles behalve veilig! Maar we reden vanaf een berg naar beneden in de middle of nowhere en waren tevens bij in Cairns. En daarbij kwam dat de kerels verder erg aardig waren, dus bleven we maar braaf zitten (jaja ik weet, vast een domme keuze, maarja soms vertrouw je gewoon op je gevoel en die vertelde dat het wel goed zat).
Uiteindelijk in Cairns aangekomen waren we wel blij dat we er waren en wat een
spannende 1e hitchhike/lift ervaring… :)
S’middags hebben we wat rondgesnuffeld op de fruitmarkt en bij de lagoon gehangen. Ook heb ik gelijk mn 2 laatste tripjes geboekt die ik nog in Cairns wilde maken.
Dag 75: Maandag 16 mei 2011:
(Cairns)
Gister heb ik een bootrip geboekt om vandaag naar het Great Barrier Reef te gaan en daar tevens te gaan snorkelen en voor het eerst te gaan duiken. Omdat de boot die ik geboekt had te weinig boekingen had, kwam die boot te vervallen en kreeg ik een gratis upgrade naar een andere luxere boot. En laat dit nou net een trip zijn die het dubbele kost van wat ik betaalde (deze was €200,-). Dit was natuurlijk helemaal super, dus Noemie besloot ook wel mee te willen. Nou daar kwamen wij dan aan op de vroege morgen bij de haven. Daar lag onze boot en wat denk je, wij waren de jongste. Hahaha…ja dit was niet een trip die backpackers normaliter boeken. Maar daar was niks mis mee, wij vermaakten ons wel en genoten van de heerlijke buffets. Ook hebben we gesnorkeld en voor d 1e keer gedoken. Nou dat was wel even spannend hoor, met een luchtfles de diepte in. Nou ja diepte, 8 meter maar, maarja het idee dat je onder water bent en alleen door je mont kan ademen deed me wel even een beste dosis spanning voelen. Noemi en ik doken samen met een andere jongen en 1 duikinstructeur. Halverwege schoot de jongen in paniek en wilde naar boven. Vervolgens wilde de instructeur hem niet meer meenemen omdat ze het niet vertrouwd vond, dus toen waren Noemie en ik nog over. Wat een gave ervaring zeg – spannend, maar echt super gaaf!!!
De rest van de dag hebben we lekker op de boot gezond en wat strandjes aangedaan. En uiteraard was Murel wederom de terug weg weer zo ziek als een hond – Bootje varen is toch echt niet mijn ding, pffff….maar 1 pluspuntje….heb alles braaf binnen gehouden (ondanks dat ik volgens mij redelijk groen, geel en paars zag)
Dag 76: Dinsdag 17 mei 2011
(Cairns)
Lekker chilldagje gehad bij de lagoon!
Dag 77: Woensdag 18 mei 2011:
(Cairns)
Vandaag ben ik met een trip naar de Cape Tribulation geweest. Dit is een groot regenwoud te noorden van Cairns. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt en vertelde de gids wat over de bomen en het regenwoud. Onderweg hebben we tevens een stop gemaakt bij een wildlife zoo, waar ik een kleine walibi geaaid heb, erg schattig. Van Cape Tribulation had ik me meer voorgesteld, maar ach ja ik heb ondertussen ook al zoveel dingen gezien dat ik moet bekennen dat dingen wel minder indruk gaan maken.
Dag 78: Donderdag 19 mei 2011:
(Cairns)
Wederom een chill dagje in Cairns om even lekker wat in de zon te vertoeven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
